عباس خلیلی

عباس خلیلی عراقی دیپلمات، شاعر، نویسنده و مدیر روزنامهٔ اقدام بود. او پدر سیمین بهبهانی، نویسنده و غزل سرای معاصر ایرانی است.
الاعتذار محمد و القرآن
روزگار سیاه - (مهر ۱۳۰۳)
انتقام - (مرداد ۱۳۰۴)
انسان - (۱۳۰۴)
اسرار شب - (فروردین ۱۳۰۵)
کوروش کبیر - (۱۳۴۹)
پرتو اسلام (۱۳۱۷)
عباس خلیلی نوهٔ حاج ملا علی خلیلی تهرانی بود. میرزا حسین خلیلی تهرانی از رهبران مشروطه ایران، عموی پدر اوست. او به دو زبان فارسی و عربی شعر می گفت و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامهٔ فردوسی را به عربی ترجمه کرده است و در ضمن چند رمان نیز به قلم او منتشر شده است. برادر او، جعفر خلیلی، نویسندهٔ معروف عراقیست.
عباس خلیلی یکی از دوازده سران قیام نجف در سال ۱۹۱۷ بود. پس از شکست این قیام، او از طرف قوای اشغالگر انگلیس به اعدام محکوم شد ولی پس از یک سفر پر ماجرا توانست به ایران فرار کند و باقی عمر خود را در ایران گذراند. همراه با دکتر محمد مصدق، خلیلی یکی از بنیانگزاران حزب جبههٔ ملی ایران بود.
عباس خلیلی اکثر عمر خود را با استفاده از قلم خویش در ستیز با حکومت های عصر گذارانید. در طول عمر، ۱۷ بار بازداشت شده و ۴ بار نیز به تبعید محکوم گشت.