نوعی لاله . گل پیکانی
لاله ٔ پیکانی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
لاله پیکانی. [ ل َ / ل ِ ی ِ پ َ / پ ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِمرکب ) نوعی لاله. گل پیکانی. ( آنندراج ) :
میخورد بسکه بدل بی رخ او باد و بهار [ کذا ]
نیست یک گل که مرا لاله پیکانی نیست.
تیر بر دل میخورد از لاله پیکانیم.
چمن سینه پر از لاله پیکانی شد.
میخورد بسکه بدل بی رخ او باد و بهار [ کذا ]
نیست یک گل که مرا لاله پیکانی نیست.
محسن تأثیر.
بی رخت در باغ تنها گل به چشمم خار نیست تیر بر دل میخورد از لاله پیکانیم.
محسن تأثیر.
دوش مژگان خدنگ تو به یادم آمدچمن سینه پر از لاله پیکانی شد.
میرزا معز فطرت.
کلمات دیگر: