( هتاءة ) هتاءة. [ هََ / هَُ ءَ ] ( ع اِ ) وقت. هنگام. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( تاج العروس ). هزیع. ( معجم متن اللغة ). بخصوص هنگامی از شب. ( ناظم الاطباء ). گاهی نیز در مورد روز به کار رود. ( معجم متن اللغة ). پاره ای از زمان. هَت ء. هِت ء، هَتی ٔ، هَتی ، هِتاء، هیتاء، هیتَاءْ، هِتَاء.
هتاءه
لغت نامه دهخدا
هتاءة. [ هََ / هَُ ءَ ] (ع اِ) وقت . هنگام . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (تاج العروس ). هزیع. (معجم متن اللغة). بخصوص هنگامی از شب . (ناظم الاطباء). گاهی نیز در مورد روز به کار رود. (معجم متن اللغة). پاره ای از زمان . هَت ء. هِت ء، هَتی ٔ، هَتی ّ، هِتاء، هیتاء، هیتَاءْ، هِتَاء.
کلمات دیگر: