لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">هپد. [ هََ پ َ ] ( اِ ) ماله برزگران. هبد. ( ناظم الاطباء ). ماله ای باشد که زمین شیار کرده شده را بدان هموار کنند و آن تخته بزرگی بود. ( برهان ). <hr>هپد. [هََ ] ( اِ ) دانه حنظل. ( تحفه حکیم مؤمن ). هبد.</div>

هپد. [ هََ پ َ ] ( اِ ) ماله برزگران. هبد. ( ناظم الاطباء ). ماله ای باشد که زمین شیار کرده شده را بدان هموار کنند و آن تخته بزرگی بود. ( برهان ). هپد. [هََ ] ( اِ ) دانه حنظل. ( تحفه حکیم مؤمن ). هبد.

هپد. [ هََ پ َ ] (اِ) ماله ٔ برزگران . هبد. (ناظم الاطباء). ماله ای باشد که زمین شیار کرده شده را بدان هموار کنند و آن تخته ٔ بزرگی بود. (برهان ).

هپد. [ هََ پ َ ] (اِ) ماله ٔ برزگران . هبد. (ناظم الاطباء). ماله ای باشد که زمین شیار کرده شده را بدان هموار کنند و آن تخته ٔ بزرگی بود. (برهان ).