هبوز. [ هَُ ] (ع مص ) هبز. هبزان . مردن . || ناگاه مردن . || برجهیدن . جهیدن . (معجم متن اللغة).

هبوز. [ هَُ ] (ع مص ) هبز. هبزان . مردن . || ناگاه مردن . || برجهیدن . جهیدن . (معجم متن اللغة).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">هبوز. [ هَُ ] ( ع مص ) هبز. هبزان. مردن. || ناگاه مردن. || برجهیدن. جهیدن. ( معجم متن اللغة ). <hr>هبوز. [ هَُ ] ( ع اِ ) ج ِ هبز. زمینهای پست و هموار که اطراف آن برآمده باشد. ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ). هبور. رجوع به هبز شود.</div>

هبوز. [ هَُ ] ( ع مص ) هبز. هبزان. مردن. || ناگاه مردن. || برجهیدن. جهیدن. ( معجم متن اللغة ). هبوز. [ هَُ ] ( ع اِ ) ج ِ هبز. زمینهای پست و هموار که اطراف آن برآمده باشد. ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ). هبور. رجوع به هبز شود.

هبوز. [ هَُ ] (ع اِ) ج ِ هبز. زمینهای پست و هموار که اطراف آن برآمده باشد. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة). هبور. رجوع به هبز شود.

هبوز. [ هَُ ] (ع اِ) ج ِ هبز. زمینهای پست و هموار که اطراف آن برآمده باشد. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة). هبور. رجوع به هبز شود.