درگه نشیننده نشیننده درگاه مقیم حضرت ساکن در خانه
درگه نشین
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
درگه نشین. [ دَ گ َه ْ ن ِ ] ( نف مرکب ) درگه نشیننده. نشیننده درگاه. مقیم حضرت. ساکن در خانه :
که درگه نشینان شه را تمام
کفایت شد آن نزل در صبح و شام.
که درگه نشینان شه را تمام
کفایت شد آن نزل در صبح و شام.
نظامی.
کلمات دیگر: