رعیت پناه

رعیت پناه. [ رَ عی ی َ پ َ ] ( ص مرکب ) که پناه رعیت باشد. که برای ملت و رعیت ملجاء و پناهگاه باشد :
رعیت پناها دلت شاد باد
به سعیت مسلمانی آباد باد.خردمند شاها رعیت پناها
که مخصوص بادی به تأیید سرمد.