رفدة. [ رَ دَ ] (ع اِ) عطا. (دهار). || قدح بزرگ . (دهار). رجوع به رِفد شود.
رفده
لغت نامه دهخدا
رفدة. [ رَ دَ ] (ع اِ) گروهی از مردم . (از اقرب الموارد).
( رفدة ) رفدة. [ رَ دَ ] ( ع اِ ) عطا. ( دهار ). || قدح بزرگ. ( دهار ). رجوع به رِفد شود.
رفدة. [ رَ دَ ] ( ع اِ ) گروهی از مردم. ( از اقرب الموارد ).
رفدة. [ رَ دَ ] ( اِخ ) آبی است به سوارقیة. ( منتهی الارب ) ( از معجم البلدان ).
رفدة. [ رَ دَ ] ( ع اِ ) گروهی از مردم. ( از اقرب الموارد ).
رفدة. [ رَ دَ ] ( اِخ ) آبی است به سوارقیة. ( منتهی الارب ) ( از معجم البلدان ).
رفدة. [ رَ دَ ] (اِخ ) آبی است به سوارقیة. (منتهی الارب ) (از معجم البلدان ).
کلمات دیگر: