( درقعة ) درقعة. [ دَ ق َ ع َ ] ( ع مص ) بشتاب گریختن از سختی. || کوشش کردن شتران در چریدن. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || تتبع و جستجو کردن ْ طعام ِ مردم را. || ناسزا گفتن کسی را. ( از اقرب الموارد ).
درقعه
لغت نامه دهخدا
درقعة. [ دَ ق َ ع َ ] (ع مص ) بشتاب گریختن از سختی . || کوشش کردن شتران در چریدن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || تتبع و جستجو کردن ْ طعام ِ مردم را. || ناسزا گفتن کسی را. (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: