قاری خطیب شاعر مشهدی خراسانی اوراست مطالع الاسرار و ابواب البیان
حسن سبزواری
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حسن سبزواری. [ ح َ س َ ن ِس َ ] ( اِخ ) ابن حسین ، مکنی به ابوسعد خطیب واعظ شیعی امامی. درگذشته پیرامون 900 هَ. ق. او راست : بهجةالمناهج و جز آن. ( هدیة العارفین ج 1 ص 289 ) ( ذریعه ج 3 ص 163 و ج 4 ص 130 و ج 7 ص 184 ) ( روضات الجنات ص 284 ).
حسن سبزواری. [ ح َ س َ ن ِ س َ ] ( اِخ ) قاری ، خطیب. شاعر مشهدی خراسانی. کشته 1086 هَ. ق. او راست : مطالعالاسرار و ابواب البیان. ( ذریعه ج 1 ص 74 ). و رجوع به حسن خطیب شود.
حسن سبزواری. [ ح َ س َ ن ِ س َ ] ( اِخ ) قاری ، خطیب. شاعر مشهدی خراسانی. کشته 1086 هَ. ق. او راست : مطالعالاسرار و ابواب البیان. ( ذریعه ج 1 ص 74 ). و رجوع به حسن خطیب شود.
حسن سبزواری . [ ح َ س َ ن ِ س َ ] (اِخ ) قاری ، خطیب . شاعر مشهدی خراسانی . کشته ٔ 1086 هَ . ق . او راست : مطالعالاسرار و ابواب البیان . (ذریعه ج 1 ص 74). و رجوع به حسن خطیب شود.
حسن سبزواری . [ ح َ س َ ن ِس َ ] (اِخ ) ابن حسین ، مکنی به ابوسعد خطیب واعظ شیعی امامی . درگذشته ٔ پیرامون 900 هَ . ق . او راست : بهجةالمناهج و جز آن . (هدیة العارفین ج 1 ص 289) (ذریعه ج 3 ص 163 و ج 4 ص 130 و ج 7 ص 184) (روضات الجنات ص 284).
کلمات دیگر: