یاکوولف یاک-۲۸ (به روسی: Як-28) جنگنده ای دو موتوره و توربوجت بود که از سال ۱۹۵۸ تا سال ۱۹۹۲ در خدمت نیروی هوایی شوروی قرار داشت.
یاک-۳۸
نیروی هوایی شوروی
در پنجم مارس ۱۹۵۸ دفتر طراحی یاکولف بمب افکن تاکتیکی فراصوتی یاک-۱۲۹ را به پرواز دراورد که تکامل یافته طرح یاک-۲۷آر بود. این هواپیما رسماً یاک-۲۸ نامگذاری شد و ناتو آن را بروئر (Brewer) نامید. در مقایسه با یاک-۲۷ پیش نمونه یاک- ۲۸ موتورهای پر قدرت تری داشت و طرح آیرودینامیکی تری برای جایگاه موتورهایش پیش بینی شده بود. وزن یاک-۲۸ به مراتب بیش تر از یاک-۲۶ و ۲۷ بود و به همین دلیل سطح و دهانه بال بزرگتری داشت. اما طرح کابین یاک-۲۸ نسبت به قبل تغییری نکرده بود. در بین مدل های مختف یاک-۲۸ که برای اجرای ماموریت های مختلف شناسایی، جنگ الکترونیک و آموزش تدارک شدند، یاک-۲۸پی (Firebar) قابل توجه تر بود. این جنگنده به باند نسبتاً کوتاهی نیاز داشت به همین دلیل می توانست از باندهای کوتاه نواحی شمالی شوروی استفاده کند.
هواپیماهای خانواده یاک-۲۵ و ۲۸ در ۱۵ مدل مختلف برای مدت ۲۰ سال در نیروی هوایی و خط مقدم دفاع هوایی شوروی در کنار جنگنده های سوخو-۷ بی و سوخو-۹ خدمت کردند.
خدمه: دو
یاک-۳۸
نیروی هوایی شوروی
در پنجم مارس ۱۹۵۸ دفتر طراحی یاکولف بمب افکن تاکتیکی فراصوتی یاک-۱۲۹ را به پرواز دراورد که تکامل یافته طرح یاک-۲۷آر بود. این هواپیما رسماً یاک-۲۸ نامگذاری شد و ناتو آن را بروئر (Brewer) نامید. در مقایسه با یاک-۲۷ پیش نمونه یاک- ۲۸ موتورهای پر قدرت تری داشت و طرح آیرودینامیکی تری برای جایگاه موتورهایش پیش بینی شده بود. وزن یاک-۲۸ به مراتب بیش تر از یاک-۲۶ و ۲۷ بود و به همین دلیل سطح و دهانه بال بزرگتری داشت. اما طرح کابین یاک-۲۸ نسبت به قبل تغییری نکرده بود. در بین مدل های مختف یاک-۲۸ که برای اجرای ماموریت های مختلف شناسایی، جنگ الکترونیک و آموزش تدارک شدند، یاک-۲۸پی (Firebar) قابل توجه تر بود. این جنگنده به باند نسبتاً کوتاهی نیاز داشت به همین دلیل می توانست از باندهای کوتاه نواحی شمالی شوروی استفاده کند.
هواپیماهای خانواده یاک-۲۵ و ۲۸ در ۱۵ مدل مختلف برای مدت ۲۰ سال در نیروی هوایی و خط مقدم دفاع هوایی شوروی در کنار جنگنده های سوخو-۷ بی و سوخو-۹ خدمت کردند.
خدمه: دو
wiki: یاکوولف یاک ۲۸