آراء اهل المدینه الفاضله. آراءُ اَهل المَدینَة الفاضِلَه
تألیف فارابی، به عربی، در فلسفه. این اثر مهم مشتمل بر ۳۷ فصل است و از دو بخش کلی تشکیل می شود: بخش فلسفی، و بخش اجتماعی ـ سیاسی. در بخش فلسفی، فارابی بدون عرضۀ مباحث امور عامه، با بدیهی دانستن وجود خداوند، از صفات او گفت وگو می کند. سپس به طرح نظریۀ فیض و تبیین سلسلۀ موجودات و چگونگی صدور کثیر از واحد و شرح نحوۀ تحقق نبات، حیوان، و انسان می پردازد و در آخر، بحث خود را متوجه انسان می کند و از مراتب عقل انسانی، حواس و ارادۀ او گفت وگو می کند و مآلاً بدین نتیجه می رسد که تا هنگامی که انسان به عقل فعال نرسد، به ادراک حقیقی دست نمی یابد. در بخش سیاسی ـ اجتماعی با این مقدمه که کمال انسان جز در اجتماع حاصل نمی شود، به بحث از اقسام اجتماع می پردازد. وی جوامع بشری را به کامل و ناقص، و جامعۀ کامل را به معمور، امّت، و مدینه تقسیم می کند. جوامع ناقص همان دهات، محله ها و خانه ها هستند. در نظر فارابی انسان زمانی رشد می یابد که حداقل در مدینه باشد و این مدینه در صورتی فاضله و کامل است که شخصی که به مقام عقل فعال رسیده است آن را اداره کند و در این شخص حتماً صفات دوازده گانۀ کمالی موجود است. فارابی در تکمیل طرح نظریۀ مدینۀ فاضله از چهار مدینۀ غیرفاضله و سرانجامِ افراد آن ها سخن می گوید: مدینۀ جاهله، فاسقه، مبدله، و ضاله. فارابی در طرح بخش اجتماعی این کتاب از کتاب جمهوری افلاطون متأثّر است. ظاهراً این اثر نخستین بار در مصر به چاپ رسید (۱۳۳۴ق) و بعداً مرجعی برای تمامی چاپ های مکرّر متأخر شد. ترجمۀ این اثر با نام اندیشه های اهل مدینۀ فاضله به قلم سید جعفر سجادی به چاپ رسیده است.
تألیف فارابی، به عربی، در فلسفه. این اثر مهم مشتمل بر ۳۷ فصل است و از دو بخش کلی تشکیل می شود: بخش فلسفی، و بخش اجتماعی ـ سیاسی. در بخش فلسفی، فارابی بدون عرضۀ مباحث امور عامه، با بدیهی دانستن وجود خداوند، از صفات او گفت وگو می کند. سپس به طرح نظریۀ فیض و تبیین سلسلۀ موجودات و چگونگی صدور کثیر از واحد و شرح نحوۀ تحقق نبات، حیوان، و انسان می پردازد و در آخر، بحث خود را متوجه انسان می کند و از مراتب عقل انسانی، حواس و ارادۀ او گفت وگو می کند و مآلاً بدین نتیجه می رسد که تا هنگامی که انسان به عقل فعال نرسد، به ادراک حقیقی دست نمی یابد. در بخش سیاسی ـ اجتماعی با این مقدمه که کمال انسان جز در اجتماع حاصل نمی شود، به بحث از اقسام اجتماع می پردازد. وی جوامع بشری را به کامل و ناقص، و جامعۀ کامل را به معمور، امّت، و مدینه تقسیم می کند. جوامع ناقص همان دهات، محله ها و خانه ها هستند. در نظر فارابی انسان زمانی رشد می یابد که حداقل در مدینه باشد و این مدینه در صورتی فاضله و کامل است که شخصی که به مقام عقل فعال رسیده است آن را اداره کند و در این شخص حتماً صفات دوازده گانۀ کمالی موجود است. فارابی در تکمیل طرح نظریۀ مدینۀ فاضله از چهار مدینۀ غیرفاضله و سرانجامِ افراد آن ها سخن می گوید: مدینۀ جاهله، فاسقه، مبدله، و ضاله. فارابی در طرح بخش اجتماعی این کتاب از کتاب جمهوری افلاطون متأثّر است. ظاهراً این اثر نخستین بار در مصر به چاپ رسید (۱۳۳۴ق) و بعداً مرجعی برای تمامی چاپ های مکرّر متأخر شد. ترجمۀ این اثر با نام اندیشه های اهل مدینۀ فاضله به قلم سید جعفر سجادی به چاپ رسیده است.
wikijoo: آراء_اهل_المدینه_الفاضله