توربین بادی به توربینی گفته می شود که برای تبدیل انرژی جنبشی باد به انرژی الکتریکی به کار می رود که توان بادی نام دارد. توربین های بادی در دو نوع با محور افقی و با محور عمودی ساخته می شوند.
از مزایای این نوع توربین عمودی نسبت به توربین های بادی محور افقی، عدم حساسیت به جهت باد و آشفتگی آن می باشد (این نکته در مکان هایی که جهت وزش باد خیلی متغیر است، مثلاً در بالای ساختمان های مسکونی، یک امتیاز به شمار می رود).
عملکرد مناسب و کارا هنگام وزش بادهای مغشوش و گردابه ای
توربین بادی محور عمودی می تواند در فاصله ای نزدیکتر به زمین نصب شود و جعبه دنده و ژنراتور در نزدیکی زمین قرار می گیرند که این موضوع سبب امنیت و ارزانی بیشتر در ساخت و نگهداری و تعمیر آسان تر آن می شود و همچنین برج یا دکل نیاز به پشتیبانی آن ندارد.
از آنجا که نوک پره ها در این نوع توربین ها به محور دوران نزدیکتر است، سر و صدای کمتری نسبت به توربین محور افقی تولید می کنند و حجم واندازه کمتر آن ها، برخوردهای محیطی را نیز کاهش می دهد.
توربین های بادی کوچک برای کاربردهایی مانند شارژکردن باتریها یا توان کمکی در قایق های بادبانی مورد استفاده قرار می گیرند، در حالی که توربین های بادی بزرگ تر با چرخاندن ژنراتور، و تبدیل انرژی مکانیکی به انرژی الکتریکی، به عنوان یک منبع تولید انرژی الکتریکی به شمار می روند. انواع دیگری از توربین های بادی وجود دارد که برای پمپ کردن آب استفاده می شود که به آن پمپ بادی می گویند یا برای آسیاب گندم به کار می رود که آسیاب بادی نام دارد و موارد دیگری که هر کدام نام خاص خودشان را دارند.
اولین استفاده ها از انرژی باد به استفاده جهت در توربین های چرخان به آسیاب های بادی برمی گردد. نخستین آسیاب های بادی، کاملاً از آسیاب های بادی معروف هلندی، که تصویر آن ها در ذهن بسیاری از ما ثبت شده است، متفاوت بود. تعداد پره های این آسیاب ها به ۱۲ عدد می رسید و پره ها از بالای یک دیرک عمودی، همانند بادبان های یک کشتی که از فراز دکل و بازوی افقی دکل آویزانند، آویخته شده بود. شاید بتوان شکل کلی این آسیاب ها را با چرخ و فلک های شهربازی های امروزی مقایسه کرد که محور اصلی آن ها در مرکز یک دایره روی زمین نصب شده است و اتاقک های چرخ و فلک همیشه فاصله ثابتی از سطح زمین دارند. این نوع طراحی برای آسیاب های بادی، شاید از بادبان های یک کشتی، یا از چرخ های دعای بودایی های آسیایی، که با نیروی باد می چرخید، الهام گرفته شده باشد.
استفاده از انرژی باد پیشینهٔ دراز مدتی داشته و به حدود سدهٔ ۲ پیش از میلاد در ایران باستان بازمی گردد. برای نخستین بار، ایرانیان موفق شدند با استفاده از نیروی باد، دلو (دولاب) یا چرخ چاه را به گردش درآورده و آب را از چاه ها به سطح مزارع برسانند.
از مزایای این نوع توربین عمودی نسبت به توربین های بادی محور افقی، عدم حساسیت به جهت باد و آشفتگی آن می باشد (این نکته در مکان هایی که جهت وزش باد خیلی متغیر است، مثلاً در بالای ساختمان های مسکونی، یک امتیاز به شمار می رود).
عملکرد مناسب و کارا هنگام وزش بادهای مغشوش و گردابه ای
توربین بادی محور عمودی می تواند در فاصله ای نزدیکتر به زمین نصب شود و جعبه دنده و ژنراتور در نزدیکی زمین قرار می گیرند که این موضوع سبب امنیت و ارزانی بیشتر در ساخت و نگهداری و تعمیر آسان تر آن می شود و همچنین برج یا دکل نیاز به پشتیبانی آن ندارد.
از آنجا که نوک پره ها در این نوع توربین ها به محور دوران نزدیکتر است، سر و صدای کمتری نسبت به توربین محور افقی تولید می کنند و حجم واندازه کمتر آن ها، برخوردهای محیطی را نیز کاهش می دهد.
توربین های بادی کوچک برای کاربردهایی مانند شارژکردن باتریها یا توان کمکی در قایق های بادبانی مورد استفاده قرار می گیرند، در حالی که توربین های بادی بزرگ تر با چرخاندن ژنراتور، و تبدیل انرژی مکانیکی به انرژی الکتریکی، به عنوان یک منبع تولید انرژی الکتریکی به شمار می روند. انواع دیگری از توربین های بادی وجود دارد که برای پمپ کردن آب استفاده می شود که به آن پمپ بادی می گویند یا برای آسیاب گندم به کار می رود که آسیاب بادی نام دارد و موارد دیگری که هر کدام نام خاص خودشان را دارند.
اولین استفاده ها از انرژی باد به استفاده جهت در توربین های چرخان به آسیاب های بادی برمی گردد. نخستین آسیاب های بادی، کاملاً از آسیاب های بادی معروف هلندی، که تصویر آن ها در ذهن بسیاری از ما ثبت شده است، متفاوت بود. تعداد پره های این آسیاب ها به ۱۲ عدد می رسید و پره ها از بالای یک دیرک عمودی، همانند بادبان های یک کشتی که از فراز دکل و بازوی افقی دکل آویزانند، آویخته شده بود. شاید بتوان شکل کلی این آسیاب ها را با چرخ و فلک های شهربازی های امروزی مقایسه کرد که محور اصلی آن ها در مرکز یک دایره روی زمین نصب شده است و اتاقک های چرخ و فلک همیشه فاصله ثابتی از سطح زمین دارند. این نوع طراحی برای آسیاب های بادی، شاید از بادبان های یک کشتی، یا از چرخ های دعای بودایی های آسیایی، که با نیروی باد می چرخید، الهام گرفته شده باشد.
استفاده از انرژی باد پیشینهٔ دراز مدتی داشته و به حدود سدهٔ ۲ پیش از میلاد در ایران باستان بازمی گردد. برای نخستین بار، ایرانیان موفق شدند با استفاده از نیروی باد، دلو (دولاب) یا چرخ چاه را به گردش درآورده و آب را از چاه ها به سطح مزارع برسانند.
wiki: توربین بادی