شینوار

دودمان تاجیک که در سبزوار ( جنوب شهر هرات ) اکنون به نام شیندند یاد میشود، میزیستند. پس از قتل عام ها و کله منار های سران این دودمان، امیر تیمور کوگانی آنها را از سبزوار کوچانیده و در اطراف دره خیبر ( میان کابل و پیشاور ) جابجا ساختند تا راه های اکمالاتی میان سمرقند و دهلی را که از راه های پر پیچ و خم خیبر عبور میکرد از حملات پشتونها حفاظت کنند. بعد از فروپاشی تیموریان و بابریان و حکومت مغلی هند و ایجاد خاندان شاهی ابدالی این دودمان آهسته آهسته زبان مادری شانرا از دست داده، زبان پشتو را به خاطر ملحوظات سیاسی به حیث زبان مکالمه پذیرفتند.