کلمه جو
صفحه اصلی

مأکله

لغت نامه دهخدا

( مأکلة ) مأکلة. [ م َءْ ک ُ ل َ ] ( ع ص ، اِ ) خواربار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || خوردنی و به این معنی صفت هم آید، گویند شاة مأکلة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). خوردنی. شاة مأکلة، گوسپند خوردنی. ( ناظم الاطباء ).

مأکلة. [ م َءْ ک ُ ل َ ] (ع ص ، اِ) خواربار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || خوردنی و به این معنی صفت هم آید، گویند شاة مأکلة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). خوردنی . شاة مأکلة، گوسپند خوردنی . (ناظم الاطباء).



کلمات دیگر: