( گردون سا ی ) ( صفت ) آنکه سر بر فلک ساید : جلوه گاه طایر اقبال باشد هر کجا سایه انداز همای چتر گردون سای تو . ( حافظ )
گردون سا ی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
گردون سای. [ گ َ ] ( نف مرکب ) ساینده بر فلک. ( ناظم الاطباء ) :
جلوه گاه طایر اقبال باشد هر کجا
سایه اندازد همای چتر گردون سای تو.
جلوه گاه طایر اقبال باشد هر کجا
سایه اندازد همای چتر گردون سای تو.
حافظ.
کلمات دیگر: