<div class="boxBd">وجیل. [ وَ ] ( ع اِ ) گو که آب در وی ایستد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). حفره ای که آب در آن گرد آید. ( از اقرب الموارد ). <hr>وجیل. [ وَ ] ( اِخ ) مکانی است نزدیک بصره مقر صاحب زنج. ( ابن اثیر ج 7 ص 82 ).</div>

وجیل. [ وَ ] ( ع اِ ) گو که آب در وی ایستد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). حفره ای که آب در آن گرد آید. ( از اقرب الموارد ). وجیل. [ وَ ] ( اِخ ) مکانی است نزدیک بصره مقر صاحب زنج. ( ابن اثیر ج 7 ص 82 ).

لغت نامه دهخدا

وجیل . [ وَ ] (اِخ ) مکانی است نزدیک بصره مقر صاحب زنج . (ابن اثیر ج 7 ص 82).

وجیل . [ وَ ] (اِخ ) مکانی است نزدیک بصره مقر صاحب زنج . (ابن اثیر ج 7 ص 82 ).

وجیل . [ وَ ] (ع اِ) گو که آب در وی ایستد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (منتهی الارب ). حفره ای که آب در آن گرد آید. (از اقرب الموارد).

وجیل . [ وَ ] (ع اِ) گو که آب در وی ایستد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (منتهی الارب ). حفره ای که آب در آن گرد آید. (از اقرب الموارد).