ابوالحسن خانعلی (زادهٔ ۱۳۱۱ - درگذشتهٔ ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۰) دارای دکترا در رشته معقول و منقول (فلسفه) از دانشگاه تهران و معلم ۲۹ ساله دروس فلسفه و زبان عربی بود که در روز ۱۲ اردیبهشت سال ۱۳۴۰ در تجمع صنفی اعتراض آمیز معلمان در میدان بهارستان با گلوله اسلحه رئیس کلانتری بهارستان، سرگرد ناصر شهرستانی کشته شد.
او با هوش و استعداد سرشاری که داشت دوران تحصیل مدرسه (از ابتدایی تا دیپلم) را در مدت ۴ سال به اتمام رساند. در دانشکده علوم تهران به ادامه تحصیل پرداخت و در همان دانشگاه در کنکور دکتری شرکت می نماید و این پایه علمی دانشگاه را در رشته الهیات با موفقیت می گذراند.وی در مدارس و دیگر موسسات علمی به تدریس مشغول می شود دکتر در طول زندگی کوتاه خود ازهر کوششی در راه اعتلا فرهنگ و فرهنگیان بود دریغ نکرد.حقوق ماهانه خود را بیشتر در راه فقرا و مستمندان و یتیمان انفاق می نمود. ابوالحسن خانعلی در سیل عظیمی که در سال ۱۳۳۳ در امامزاده داوود رخ داد وخسارات زیادی رسانده بود با تلاش خود و همکاری اهل محل و با ارتباط با مراجع تقلید آن زمان وادارات دولتی به بازسازی آستان مقدس مبادرت نمود تا بار دیگر این بقعه مبارک احیا شود و زیارتگاه سوته دلان جهان باقی بماند.ایشان به زبانهای انگلیسی و فرانسه تسلط داشت و چند کتاب نیز در رابطه با ناهنجاری های جامعه آن زمان تألیف نمود، ظلم وبیدادی که رژیم شاه برمردم و کشور تحمیل کرده بود دکتر را رنج می داد، اوضاع تعلیم و تربیت را بسیار آشفته می دید و خیل مشتاقان علم و تحصیل با آن همه استعدادها و هوش های فراوان که در فرزندان این مملکت بود با نبودن مراکز علمی مناسب هدر می رفت که همیشه دغدغه فکری دکتر بود، زمزمه هایی در سال های ۳۹ و۴۰ در سطح مدارس کشور و آموزش و پرورش به گوش می رسید که برای سامان دهی وضع علمی جوانان در کشور باید کاری صورت بگیرد و ابوالحسن خانعلی نیز در این حماسه فرهنگی شرکت داشت، و در زمان نخست وزیری شریف امامی در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۰ معلیمن و دانش آموزان و دانشجویان و مردم دیگر شهرهای نزدیک به تهران در میدان بهارستان روبه روی مجلس شورای ملی آن زمان اجتماع نمودند، وخواسته های خود را از دولت وقت مطرح نمودند و ابوالحسن خانعلی در حین یک سخنرانی عمیق و گیرا هدف گلوله رئیس کلانتری میدان بهارستان قرار می گیرند و به قتل می رسند تا در صفکشه شدگان کربلا قرار گرفته و میدان بهارستان را با خون پاکش رنگین می سازد و نیزعده ای از دانش آموزان و معلمین مجروح می شوند.
روز بعد علی رغم ممانعت رژیم تشییع جنازه بی سابقه ای از سرچشمه تهران تا چهار راه سیروس صورت می گیرد و همه می آیند.
پیکر پاک ابوالحسن خانعلی در ابن بابویه در جوار مرقد شیخ صدوق در نزدیک حرم حضرت عبد العظیم حسنی – آرام می گیرد، و تصویر برداران و خبرنگاران این حماسه معلمین را به ثبت می رسانند.
او با هوش و استعداد سرشاری که داشت دوران تحصیل مدرسه (از ابتدایی تا دیپلم) را در مدت ۴ سال به اتمام رساند. در دانشکده علوم تهران به ادامه تحصیل پرداخت و در همان دانشگاه در کنکور دکتری شرکت می نماید و این پایه علمی دانشگاه را در رشته الهیات با موفقیت می گذراند.وی در مدارس و دیگر موسسات علمی به تدریس مشغول می شود دکتر در طول زندگی کوتاه خود ازهر کوششی در راه اعتلا فرهنگ و فرهنگیان بود دریغ نکرد.حقوق ماهانه خود را بیشتر در راه فقرا و مستمندان و یتیمان انفاق می نمود. ابوالحسن خانعلی در سیل عظیمی که در سال ۱۳۳۳ در امامزاده داوود رخ داد وخسارات زیادی رسانده بود با تلاش خود و همکاری اهل محل و با ارتباط با مراجع تقلید آن زمان وادارات دولتی به بازسازی آستان مقدس مبادرت نمود تا بار دیگر این بقعه مبارک احیا شود و زیارتگاه سوته دلان جهان باقی بماند.ایشان به زبانهای انگلیسی و فرانسه تسلط داشت و چند کتاب نیز در رابطه با ناهنجاری های جامعه آن زمان تألیف نمود، ظلم وبیدادی که رژیم شاه برمردم و کشور تحمیل کرده بود دکتر را رنج می داد، اوضاع تعلیم و تربیت را بسیار آشفته می دید و خیل مشتاقان علم و تحصیل با آن همه استعدادها و هوش های فراوان که در فرزندان این مملکت بود با نبودن مراکز علمی مناسب هدر می رفت که همیشه دغدغه فکری دکتر بود، زمزمه هایی در سال های ۳۹ و۴۰ در سطح مدارس کشور و آموزش و پرورش به گوش می رسید که برای سامان دهی وضع علمی جوانان در کشور باید کاری صورت بگیرد و ابوالحسن خانعلی نیز در این حماسه فرهنگی شرکت داشت، و در زمان نخست وزیری شریف امامی در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۰ معلیمن و دانش آموزان و دانشجویان و مردم دیگر شهرهای نزدیک به تهران در میدان بهارستان روبه روی مجلس شورای ملی آن زمان اجتماع نمودند، وخواسته های خود را از دولت وقت مطرح نمودند و ابوالحسن خانعلی در حین یک سخنرانی عمیق و گیرا هدف گلوله رئیس کلانتری میدان بهارستان قرار می گیرند و به قتل می رسند تا در صفکشه شدگان کربلا قرار گرفته و میدان بهارستان را با خون پاکش رنگین می سازد و نیزعده ای از دانش آموزان و معلمین مجروح می شوند.
روز بعد علی رغم ممانعت رژیم تشییع جنازه بی سابقه ای از سرچشمه تهران تا چهار راه سیروس صورت می گیرد و همه می آیند.
پیکر پاک ابوالحسن خانعلی در ابن بابویه در جوار مرقد شیخ صدوق در نزدیک حرم حضرت عبد العظیم حسنی – آرام می گیرد، و تصویر برداران و خبرنگاران این حماسه معلمین را به ثبت می رسانند.
wiki: ابوالحسن خانعلی