بد اندیشه

بد فکر بد خیال .

بداندیشه. [ ب َ اَ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) بداندیش. بدفکر. بدخیال. بدگمان. بدسگال. که اندیشه بد در سر پرورد. ج ، بداندیشگان :
هنرپرور و راد وبخشنده گنج
از این تخمه هرگز نبد کس به رنج
نهادند بر دشمنان باژ و ساو
بداندیشگان بارکش همچو گاو.چنین روز، روزت فزون باد و بخت
بداندیشگان را نگون باد بخت.سپه را ز دشمن تن آسان کنیم
بداندیشگان را هراسان کنیم.که پور پشنگ آن بداندیشه مرد
کجا جای گیرد بروز نبرد.نگویم بداندیشه را نیز بد
کز آن گفته باشم بداندیش خود.- بداندیشه گشتن ؛ بدگمان و بداندیش شدن ، بدخواه شدن. دشمن شدن :
چو دیدی که دارا جفاپیشه گشت
گناهی نه ، با من بداندیشه گشت.