<div class="boxBd">تشت زر. [ ت َ ت ِ زَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب جهانتاب. ( برهان ) ( آنندراج ). تشت زرین. آفتاب. ( فرهنگ رشیدی ) ( ناظم الاطباء ) : <br>مگر روز قیفال او راند خواهد<br>که تشت زر ازشرق رخشان نماید.<div class="au">سراج الدین سکزی ( از انجمن آرا ).</div>|| تشتی از طلا. و رجوع به طشت زر شود.</div>

تشت زر. [ ت َ ت ِ زَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب جهانتاب. ( برهان ) ( آنندراج ). تشت زرین. آفتاب. ( فرهنگ رشیدی ) ( ناظم الاطباء ) : مگر روز قیفال او راند خواهد که تشت زر ازشرق رخشان نماید. سراج الدین سکزی ( از انجمن آرا ). || تشتی از طلا. و رجوع به طشت زر شود.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">کنایه از آفتاب جهانتاب تشت زرین</div>

کنایه از آفتاب جهانتاب تشت زرین

تشت زر

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا