تسنین

تسنین. [ت َ ] ( ع مص ) تیز و روشن و تابان کردن کارد و مانند آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). تیزکردن کارد و جز آن با سنگساب. ( از متن اللغة ). تیزکردن و صیقلی دادن کارد را. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || آراستن و نیکوکردن سخن را. || راست کردن نیزه را به سوی کسی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || سنان گذاشتن نیزه را. ( از متن اللغة ) ( از المنجد ). || تسویک دندانها. ( از متن اللغة )( از المنجد ). || رستن دندانهای بدنه [ شتر یا گاو قربانی که بمکه فرستند ]. ( از متن اللغة ).