( بثعة ) بثعة. [ب َ ع َ ] ( ع اِ ) گوشت پاره برآمده بر لب ملاصق دندان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ج ، بُثع.
بثعه
لغت نامه دهخدا
بثعة. [ب َ ع َ ] (ع اِ) گوشت پاره ٔ برآمده بر لب ملاصق دندان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ج ، بُثع.
کلمات دیگر: