<div class="boxBd">بجائی رسیدن. [ ب ِ رَ / رِ دَ ] ( مص مرکب ) بموضعی واصل شدن. رسیدن به جایی. || مقامی یافتن. موقعیتی به دست آوردن : <br>رسیدی بجائی که بشناختی <br>سرآمد کز او آرزو یافتی.<div class="au">فردوسی.</div>رسد آدمی به جائی که بجز خدا نبیند<br>بنگر که تا چه حدست مکان آدمیت.<div class="au">سعدی.</div>- بجائی رسیدن کار ؛ منتهی شدن آن. بحد برتر واصل شدن : <br>ز شیر شتر خوردن و سوسمار<br>عرب را بجائی رسیده ست کار.<div class="au">فردوسی.</div>و رجوع به بجا و بجای رسیدن شود.</div>

بجائی رسیدن. [ ب ِ رَ / رِ دَ ] ( مص مرکب ) بموضعی واصل شدن. رسیدن به جایی. || مقامی یافتن. موقعیتی به دست آوردن : رسیدی بجائی که بشناختی سرآمد کز او آرزو یافتی. فردوسی. رسد آدمی به جائی که بجز خدا نبیند بنگر که تا چه حدست مکان آدمیت. سعدی. - بجائی رسیدن کار ؛ منتهی شدن آن. بحد برتر واصل شدن : ز شیر

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">بموضعی واصل شدن رسیدن به جایی .</div>

بموضعی واصل شدن رسیدن به جایی .

بجائی رسیدن

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا