نغمه سرا ٠ نغمه پرداز ٠ نغمه طراز ٠ سراینده ٠
نغمه گر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نغمه گر. [ ن َ م َ / م ِ گ َ ] ( ص مرکب ) نغمه سرا. نغمه پرداز. نغمه طراز. سراینده :
بلبل نغمه گر از باغ طرب شد به سفر
گوش بر نوحه زاغان به حضر بگشائید.
بلبل نغمه گر از باغ طرب شد به سفر
گوش بر نوحه زاغان به حضر بگشائید.
خاقانی.
کلمات دیگر: