محبره دار. [ م َ ب َ رَ / رِ ] ( نف مرکب ) دوات دار : و هیچ کاتب کلمه ای یا محبره داری از اینها نماند الا در بحر نعمت او غرق راحت بماند. ( ترجمه محاسن اصفهان ص 141 ).
