محتبل . [ م ُ ت َ ب ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از احتبال . گیرنده ٔ صید به دام یا دام گسترنده برای صید. (آنندراج ).

محتبل . [ م ُ ت َ ب ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از احتبال . گیرنده ٔ صید به دام یا دام گسترنده برای صید. (آنندراج ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">محتبل. [ م ُ ت َ ب ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از احتبال. گیرنده صید به دام یا دام گسترنده برای صید. ( آنندراج ). <hr>محتبل. [ م ُ ت َ ب َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از احتبال. صید در دام افتاده. || ( اِ ) محتبل الفرس ؛ پیوند سم اسب. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).</div>

محتبل. [ م ُ ت َ ب ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از احتبال. گیرنده صید به دام یا دام گسترنده برای صید. ( آنندراج ). محتبل. [ م ُ ت َ ب َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از احتبال. صید در دام افتاده. || ( اِ ) محتبل الفرس ؛ پیوند سم اسب. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

محتبل . [ م ُ ت َ ب َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از احتبال . صید در دام افتاده . || (اِ) محتبل الفرس ؛ پیوند سم اسب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

محتبل . [ م ُ ت َ ب َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از احتبال . صید در دام افتاده . || (اِ) محتبل الفرس ؛ پیوند سم اسب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).