محتش . [ م ُ ح َت ْ ت ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از تحتیش . بر یکدیگر آغالنده . (از منتهی الارب ) (آنندراج ).

محتش . [ م ُ ح َت ْ ت ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از تحتیش . بر یکدیگر آغالنده . (از منتهی الارب ) (آنندراج ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">محتش. [ م ُ ح َت ْ ت ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از تحتیش. بر یکدیگر آغالنده. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). <hr>محتش. [ م ُ ح َت ْ ت َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از تحتیش. برانگیخته شده بر مخالفت. ( ناظم الاطباء ).</div>

محتش. [ م ُ ح َت ْ ت ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از تحتیش. بر یکدیگر آغالنده. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). محتش. [ م ُ ح َت ْ ت َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از تحتیش. برانگیخته شده بر مخالفت. ( ناظم الاطباء ).

محتش . [ م ُ ح َت ْ ت َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از تحتیش . برانگیخته شده بر مخالفت . (ناظم الاطباء).

محتش . [ م ُ ح َت ْ ت َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از تحتیش . برانگیخته شده بر مخالفت . (ناظم الاطباء).