برابر پارسی : بد، کاستی دار، دارای کمبود، آکمند
عیب دار
برابر پارسی : بد، کاستی دار، دارای کمبود، آکمند
فارسی به انگلیسی
faulty, second, wrong
فرهنگ فارسی
عیب دارنده معیوب و دارای عیب
لغت نامه دهخدا
عیب دار. [ ع َ / ع ِ ] ( نف مرکب ) عیب دارنده. معیوب و دارای عیب. ( ناظم الاطباء ) :
که تو هم عیب دار و عیبناکی
خدا را شد سزا از عیب پاکی.
تا نشوی از نفسی عیب دار.
که تو هم عیب دار و عیبناکی
خدا را شد سزا از عیب پاکی.
ناصرخسرو.
عیب نمایی مکن آیینه وارتا نشوی از نفسی عیب دار.
نظامی.
فرهنگ عمید
دارای عیب، معیوب.
فرهنگ فارسی ساره
آکمند
کلمات دیگر: