دکاندار

صاحب الدکان
تاجر , مهرب

( صفت ) صاحب دکان کاسب .

دکاندار. [ دُک ْ کا / دُ ]( نف مرکب ) دکان دارنده. دارنده دکان. صاحب دکان. ( ناظم الاطباء ). کاسب. ( فرهنگ فارسی معین ) :
در پیش هر دو هر دو دکاندار آسمان
استاده اند هر چه فروشند می خرند.جان شد اینجا چه خاک بیزد تن
که دکاندار از دکان برخاست. || کاسب چرب زبان که از کالا و متاع تحسین می کند. ( ناظم الاطباء ).چرب زبان و مشتری گیر. و رجوع به دکانداری شود :
تا بود گربه مهتر بازار
نبود موش جلد و دکاندار.|| کلبه دار. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). || ریائی و عرضه کننده متاع فریب.

صاحب دکان، کاسبی که دکان دارد.