مترادف دمش : نفحه، دم، نفس، دمیدن
دمش
مترادف دمش : نفحه، دم، نفس، دمیدن
فارسی به انگلیسی
blast, blow, distension, distention, waft
مترادف و متضاد
نفحه
دم، نفس
دمیدن
۱. نفحه
۲. دم، نفس
۳. دمیدن
فرهنگ فارسی
دمیدن
۱ - ( اسم ) عمل دمیدن . ۲ - ( اسم ) نفس دم .
به هیجان آمدن از گرما و یا از خوردن دوا .
۱ - ( اسم ) عمل دمیدن . ۲ - ( اسم ) نفس دم .
به هیجان آمدن از گرما و یا از خوردن دوا .
فرایند تحریک اتم‌ها یا مولکول‌های محیط فعال و انتقال آنها به تراز انرژی بالاتر
فرهنگ معین
(دَ مِ ) ۱ - (اِ. ) عمل دمیدن . ۲ - (اِ. ) نفس ، دمام .
لغت نامه دهخدا
دمش. [ دَ م َ ] ( ع مص ) به هیجان آمدن از گرما و یا از خوردن دوا. ( ناظم الاطباء ). شورش دل از گرمی یا از خوردن. ( منتهی الارب ): سعفه ؛ دمش سر. ( دستوراللغة ).
دمش. [ دَ م ِ ] ( اِمص ) اسم مصدر از دمیدن. تنفس. ( ناظم الاطباء ) : دم مانند او را [ اژدهای موسی را ] آوازی بود از دهن و دمشی از بینی. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ج 2 ص 441 ).
به بوی جود وی آیند سایلان به جنابش
بلی که مشک به خود ره نماید از دمش ند.
- خوش دمش ؛ که خوش بدمد. که به خوشی وزد. خوش نفس. خوش دم :
بر سر آمد گوهر تیغ تو در روز نبرد
بر سر آید هرکه را زآن دست باشد پرورش
مقتبس از شعله رایت شعاع آفتاب
مستعار از نفخه خلقت نسیم خوش دمش.
- دمش خون ؛ غلیان دم. فشار خون. ( یادداشت مؤلف ) : درد دهن را منفعت کند و دمش خون را تسکین دهد. ( صیدنه ابوریحان بیرونی ). || مغز درخت و قلب درخت. ( آنندراج ).
دمش. [ دَ م ِ ] ( اِمص ) اسم مصدر از دمیدن. تنفس. ( ناظم الاطباء ) : دم مانند او را [ اژدهای موسی را ] آوازی بود از دهن و دمشی از بینی. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ج 2 ص 441 ).
به بوی جود وی آیند سایلان به جنابش
بلی که مشک به خود ره نماید از دمش ند.
ابن یمین.
|| نفس. دم.- خوش دمش ؛ که خوش بدمد. که به خوشی وزد. خوش نفس. خوش دم :
بر سر آمد گوهر تیغ تو در روز نبرد
بر سر آید هرکه را زآن دست باشد پرورش
مقتبس از شعله رایت شعاع آفتاب
مستعار از نفخه خلقت نسیم خوش دمش.
کمال اصفهانی.
|| ورزیدگی. || حمله و یورش. ( ناظم الاطباء ). || لاف. || شکفتگی. ( ناظم الاطباء ). || جوشش و بثره.- دمش خون ؛ غلیان دم. فشار خون. ( یادداشت مؤلف ) : درد دهن را منفعت کند و دمش خون را تسکین دهد. ( صیدنه ابوریحان بیرونی ). || مغز درخت و قلب درخت. ( آنندراج ).
دمش . [ دَ م َ ] (ع مص ) به هیجان آمدن از گرما و یا از خوردن دوا. (ناظم الاطباء). شورش دل از گرمی یا از خوردن . (منتهی الارب ): سعفه ؛ دمش سر. (دستوراللغة).
دمش . [ دَ م ِ ] (اِمص ) اسم مصدر از دمیدن . تنفس . (ناظم الاطباء) : دم مانند او را [ اژدهای موسی را ] آوازی بود از دهن و دمشی از بینی . (تفسیر ابوالفتوح رازی ج 2 ص 441).
به بوی جود وی آیند سایلان به جنابش
بلی که مشک به خود ره نماید از دمش ند.
|| نفس . دم .
- خوش دمش ؛ که خوش بدمد. که به خوشی وزد. خوش نفس . خوش دم :
بر سر آمد گوهر تیغ تو در روز نبرد
بر سر آید هرکه را زآن دست باشد پرورش
مقتبس از شعله ٔ رایت شعاع آفتاب
مستعار از نفخه ٔ خلقت نسیم خوش دمش .
|| ورزیدگی . || حمله و یورش . (ناظم الاطباء). || لاف . || شکفتگی . (ناظم الاطباء). || جوشش و بثره .
- دمش خون ؛ غلیان دم . فشار خون . (یادداشت مؤلف ) : درد دهن را منفعت کند و دمش خون را تسکین دهد. (صیدنه ٔ ابوریحان بیرونی ). || مغز درخت و قلب درخت . (آنندراج ).
به بوی جود وی آیند سایلان به جنابش
بلی که مشک به خود ره نماید از دمش ند.
ابن یمین .
|| نفس . دم .
- خوش دمش ؛ که خوش بدمد. که به خوشی وزد. خوش نفس . خوش دم :
بر سر آمد گوهر تیغ تو در روز نبرد
بر سر آید هرکه را زآن دست باشد پرورش
مقتبس از شعله ٔ رایت شعاع آفتاب
مستعار از نفخه ٔ خلقت نسیم خوش دمش .
کمال اصفهانی .
|| ورزیدگی . || حمله و یورش . (ناظم الاطباء). || لاف . || شکفتگی . (ناظم الاطباء). || جوشش و بثره .
- دمش خون ؛ غلیان دم . فشار خون . (یادداشت مؤلف ) : درد دهن را منفعت کند و دمش خون را تسکین دهد. (صیدنه ٔ ابوریحان بیرونی ). || مغز درخت و قلب درخت . (آنندراج ).
فرهنگ عمید
۱. دمیدگی، عمل دمیدن.
۲. وزیدگی.
۲. وزیدگی.
فرهنگستان زبان و ادب
{pumping} [فیزیک] فرایند تحریک اتم ها یا مولکول های محیط فعال و انتقال آنها به تراز انرژی بالاتر
پیشنهاد کاربران
به زبان سبزواری یعنی باد کردن معده
کلمات دیگر: