بنده نواز

( اسم ) ۱ - کسی که بزیر دستان مهربانی کند آنکه به بندگان عطوفت ورزد بنده پرور.

بنده نواز. [ ب َ دَ / دِ ن َ ] ( نف مرکب ) بنده پرور. ( آنندراج ). کسی که بر پست تر از خود مهربانی کند و مهربان نسبت به بندگان. ( ناظم الاطباء ). کسی که بزیردستان مهربانی کند. آنکه به بندگان عطوفت ورزد. بنده پرور. ( فرهنگ فارسی معین ) :
شادمان گشت و دو رخساره چون گل بفروخت
زیر لب گفت که احسنت و زه ای بنده نواز.گر مرا فرموده بودی خسرو بنده نواز
بهتر از دیوان شعرت پاسخی کردم متین.کسی چه دارد غم کش بود خداوندی
بسان خسرو محمود شاه بنده نواز.چو جام گیرد بدره ده است و بنده نواز
چو تیغ گیرد گردافکن است و خصم شکن.ز گرد راه چو عنقا به آشیانه باز
بسوی بنده خرامید شاه بنده نواز.ای بنده نوازی که کف راد تو دارد
آز دل خرسند و نه خرسند شکسته.شاه بنواختش بخلعت و ساز
جاودان باد شاه بنده نواز.کرد شخص دوم دعای دراز
در زمین بوس شاه بنده نواز.سر امید فرود آر و روی عجز بمال
برآستان خداوندگار بنده نواز.به سایه مرحمت این پادشاه بنده نواز را پاینده و مستدام داراد. ( جامعالتواریخ رشیدی ). || نامی از نامهای صفات الهی :
که مرا دید رازدار خدای
حاجب کردگار بنده نواز.منم که دیده به دیدار دوست کردم باز
چه شکر گویمت ای کارساز بنده نواز.

کسی که با زیردستان خود با مهربانی رفتار کند.