کلمه جو
صفحه اصلی

اسینه

فرهنگ معین

( آسینه ) (نِ ) (اِمر. ) تخم مرغ ، خایه .

لغت نامه دهخدا

( آسینه ) آسینه. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) تخم مرغ. آشینه.
( اسینة ) اسینة. [ اَ ن َ ] ( ع اِ ) تاهی از تاههای زه کمان. ج ، اَسائن. || دوالی محکم بافته که در تنگ ستور و لگام و جز آن بکار برند. ( منتهی الارب ).

اسینة. [ اَ ن َ ] (ع اِ) تاهی از تاههای زه کمان . ج ، اَسائن . || دوالی محکم بافته که در تنگ ستور و لگام و جز آن بکار برند. (منتهی الارب ).


فرهنگ عمید

( آسینه ) = آستینه

دانشنامه عمومی

آسینه. آسینه یا آثرینه، مردی است که بی درنگ پس از به فرمانروایی رسیدن داریوش اول، در ایلام سر به شورش برداشت و خود را شاه ایلام خواند. این نام از زمانی که برای نخستین بار در سنگنبشته بیستون بازخوانی شده به شکل های گوناگونی ثبت شده است. آسینه در متن ایلامی به صورت ha-iš-ši-na و در اکدی a-ši-na آمده است.


کلمات دیگر: