پیری بد
پیر کفتار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پیر کفتار. [ رِ ک َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) پیری بد.، پیرکفتار. [ ک َ ] ( اِمرکب ) کفتار پیر. کفتاری بزادبرآمده : ضبعٌ عرجاء.
پیر کفتار. [ رِ ک َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) پیری بد.
فرهنگ عمید
۱. کفتار پیر.
۲. [مجاز] مرد یا زن پیر زشت و بدخو.
۲. [مجاز] مرد یا زن پیر زشت و بدخو.
کلمات دیگر: