بنشاط آوردن حادی شتران را بسرود فرو افتادن ستاره و درخشیدن درفرو شدن
هزیز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
هزیز. [ هََ ] ( ع مص ) به نشاط آوردن حادی ، شتران را به سرود. || فروافتادن ستاره و درخشیدن در فروشدن. رجوع به هِزّة شود. || ( اِ ) آواز و بانگ وزش باد. || تردد آواز تندر. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
کلمات دیگر: