وبغ

لغت نامه دهخدا

وبغ. [ وَ ] ( ع مص ) عیب کردن و طعنه زدن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

وبغ. [ وَ ب َ ] ( ع اِ ) سپوسه سر. || بیماریی است که پشم شتررا بریزد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

وبغ. [ وَ ب ِ ] ( ع ص ) آنکه سرش سپوسه ناک باشد. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
|| ( رأس... ) سر سبوسه ناک. ( ناظم الاطباء ).

وبغ. [ وَ ] (ع مص ) عیب کردن و طعنه زدن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

وبغ. [ وَ ب َ ] (ع اِ) سپوسه ٔ سر. || بیماریی است که پشم شتررا بریزد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

وبغ. [ وَ ب ِ ] (ع ص ) آنکه سرش سپوسه ناک باشد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ).
|| (رأس ...) سر سبوسه ناک . (ناظم الاطباء).

کلمات دیگر: