( وتغة ) وتغة. [ وَ ت ِ غ َ ] ( ع ص ) زن مضیعه فرج خود؛ یعنی آنکه خود فراخ کند فرج خود را از شهوت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). زنی که ازبسیاری شهوت فرج خود را فراخ کند. ( ناظم الاطباء ).
وتغه
لغت نامه دهخدا
وتغة. [ وَ ت ِ غ َ ] (ع ص ) زن مضیعه ٔ فرج خود؛ یعنی آنکه خود فراخ کند فرج خود را از شهوت . (منتهی الارب ) (آنندراج ). زنی که ازبسیاری شهوت فرج خود را فراخ کند. (ناظم الاطباء).
کلمات دیگر: