وتاء. [ وِ ] ( ع مص )مواتأه. مطاوعه. ( المنجد ). رجوع به مواتأه شود.
وتاء. [ وَت ْءْ ] ( ع مص ) گرانبار رفتن از پیری یااز نیکوخوئی و رزانت. گویند: وتاء فی مشیته. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). گرانبار رفتن خواه از پیری باشد یا خلقی و طبیعی بود. ( ناظم الاطباء ).
وتاء. [ وَت ْءْ ] ( ع مص ) گرانبار رفتن از پیری یااز نیکوخوئی و رزانت. گویند: وتاء فی مشیته. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). گرانبار رفتن خواه از پیری باشد یا خلقی و طبیعی بود. ( ناظم الاطباء ).