( وتخة ) وتخة. [ وَ ت َ خ َ ] ( ع اِ ) گل تنک. ( منتهی الارب ). خلاب و وحل و گل. ( ناظم الاطباء ) ( المنجد ). || چیز اندک. ( منتهی الارب ). مااغنی عنی وتخة؛ ای شیئاً. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( المنجد ). || ترس و بیم. ( ناظم الاطباء ).
وتخه
لغت نامه دهخدا
وتخة. [ وَ ت َ خ َ ] (ع اِ) گل تنک . (منتهی الارب ). خلاب و وحل و گل . (ناظم الاطباء) (المنجد). || چیز اندک . (منتهی الارب ). مااغنی عنی وتخة؛ ای شیئاً. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (المنجد). || ترس و بیم . (ناظم الاطباء).
کلمات دیگر: