مقابل سپردن .
ناسپرده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ناسپرده . [ س ِ پ ُ دَ /دِ ] (ن مف مرکب ) مقابل سپرده . رجوع به سپرده شود.
ناسپرده. [ س ِ / س َ پ َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) دست نخورده. بکر. که پای کسی بدان نرسیده باشد: مرغزاری ناسپرده. ( یادداشت مؤلف ).
- ناسپرده جهان ؛ نیازموده. دنیاندیده. کم سال. جوان که روزگاری دراز بر او سپری نشده باشد :
بدو گفت کای یادگار مهان
پسندیده و ناسپرده جهان.
نه گردی نه نام آوری از مهان.
نداند همی آشکار و نهان.
ناسپرده. [ س ِ پ ُ دَ /دِ ] ( ن مف مرکب ) مقابل سپرده. رجوع به سپرده شود.
- ناسپرده جهان ؛ نیازموده. دنیاندیده. کم سال. جوان که روزگاری دراز بر او سپری نشده باشد :
بدو گفت کای یادگار مهان
پسندیده و ناسپرده جهان.
فردوسی.
ز دست یکی ناسپرده جهان نه گردی نه نام آوری از مهان.
فردوسی.
پدرمرده و ناسپرده جهان نداند همی آشکار و نهان.
فردوسی.
ناسپرده. [ س ِ پ ُ دَ /دِ ] ( ن مف مرکب ) مقابل سپرده. رجوع به سپرده شود.
ناسپرده . [ س ِ / س َ پ َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) دست نخورده . بکر. که پای کسی بدان نرسیده باشد: مرغزاری ناسپرده . (یادداشت مؤلف ).
- ناسپرده جهان ؛ نیازموده . دنیاندیده . کم سال . جوان که روزگاری دراز بر او سپری نشده باشد :
بدو گفت کای یادگار مهان
پسندیده و ناسپرده جهان .
ز دست یکی ناسپرده جهان
نه گردی نه نام آوری از مهان .
پدرمرده و ناسپرده جهان
نداند همی آشکار و نهان .
- ناسپرده جهان ؛ نیازموده . دنیاندیده . کم سال . جوان که روزگاری دراز بر او سپری نشده باشد :
بدو گفت کای یادگار مهان
پسندیده و ناسپرده جهان .
فردوسی .
ز دست یکی ناسپرده جهان
نه گردی نه نام آوری از مهان .
فردوسی .
پدرمرده و ناسپرده جهان
نداند همی آشکار و نهان .
فردوسی .
کلمات دیگر: