بی پول فقیر
تهی کیسه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تهی کیسه. [ ت َ / ت ِ / ت ُ س َ / س ِ ] ( ص مرکب ) بی پول. فقیر. آنکه در کیسه چیزی از نقدینه ندارد :
از ساغر سپهر تهی کیسه می مخور
وز سفره جهان سیه کاسه نان مخواه.
هر که تهی کیسه تر آسوده تر.
از ساغر سپهر تهی کیسه می مخور
وز سفره جهان سیه کاسه نان مخواه.
خاقانی.
کیسه برانند درین رهگذرهر که تهی کیسه تر آسوده تر.
نظامی.
تهی کیسه را از گره بر چه باک.امیرخسرو دهلوی.
رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود.کلمات دیگر: