کنایه از پوچ و بی مغز کاواک
تهی پشت
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تهی پشت. [ ت ُ پ ُ ] ( ص مرکب ) کنایه از پوچ و بی مغز. ( آنندراج ). کاواک. میان تهی :
فلک از نعره کوس تهی پشت
گرفته گوش مهر و مه به انگشت.
فلک از نعره کوس تهی پشت
گرفته گوش مهر و مه به انگشت.
حکیم زلالی ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: