عاری داشتن مجرد ساختن بی چیزی نگهداشتن
تهی داشتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تهی داشتن. [ ت َ / ت ِ / ت ُ ] ( مص مرکب ) عاری داشتن. مجرد ساختن. بی چیزی نگه داشتن :
ز هرچه زیب جهان است و هر که ز اهل جهان
مرا چو صفر تهی دار و چون الف تنها.
ز هرچه زیب جهان است و هر که ز اهل جهان
مرا چو صفر تهی دار و چون الف تنها.
خاقانی.
کلمات دیگر: