تهی گشتن

تهی گردیدن خالی شدن

تهی گشتن. [ ت َ / ت ِ / ت ُ گ َ ت َ ] ( مص مرکب ) تهی گردیدن. خالی شدن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
به سه سال و سه ماه و بر سر سه روز
تهی گشت از آن تخت گیتی فروز.کنون از مرگ صدرالدین تهی گشت
نپندارم که پر گردد دگربار.جهان پیمانه را ماند بعینه
که چون پر شد تهی گردد به هر بار.دل منه بر زنان از آنکه زنان
مرد را کوزه فقع سازند
تا بود پر دهند بوسه بر او
چون تهی گشت خوار پندارند.هر که کارد گردد انبارش تهی
لیکن اندر مزرعه باشد بهی.بپایان رسد کیسه سیم و زر
نگردد تهی کیسه پیشه ور.تو تهی از حق از آنی کز خودی خود پری
پر ز حق آن دم شوی کز خویشتن گردی تهی.- تهی گشتن از جان ؛ مردن. کشته شدن :
دریغا ندارد پدر آگهی
که بیژن ز جان گشت خواهد تهی.ترا آرزو کرد شاهنشهی
چنان دان که گردی تو از جان تهی.رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود.