تهمت نهادن

تهمت زدن تهمت کردن

تهمت نهادن. [ ت ُ م َ ن ِ /ن َ دَ ] ( مص مرکب ) تهمت زدن. تهمت کردن. ( ناظم الاطباء ). تهمت بستن. اتهام : در روزگار امیر عبدالرشید تهمت نهادند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 382 ).
عامه بر من تهمت دینی و فضلی می نهند
بر سرم فضل من آورد اینهمه شور و چلپ.ملکا اگر میدانی که شوی بر من ظلم کرد و تهمت نهاد تو به فضل خویش ببخشای. ( کلیله و دمنه ).
از شما نحس می شوند این قوم
تهمت نحس بر زحل منهید.یکی نامش ازکان کنی می گشاد
یکی تهمت رهزنی می نهاد.منکران چون دیده شرم و حیا برهم نهند
تهمت آلودگی بر دامن مریم نهند.رجوع به تهمت و دیگر ترکیبهای آن شود.