تهی ماندن

کنایه از محروم ماندن خالی شدن

تهی ماندن. [ ت َ / ت ِ / ت ُ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از محروم ماندن. ( آنندراج ). خالی شدن. خالی ماندن. عاری گشتن :
هست ز مغز آن سرت ای منگله
همچو زوش مانده تهی کشکله.میان جوان را نبد آگهی
بماند از هنر دست رستم تهی.چو شد گردش روز هرمز بپای
تهی ماند آن تخت فرخنده جای.زآنکه زینها خود تهی ماند بهشت
ور به تنگی هست همچون چشم میم.بدانست خضر از سر آگهی
که اسکندر از چشم ماندتهی. || خالی کردن. خلوت کردن :
سپهبد ز مردم تهی ماند جای
فرستاده برجست خندان بپای.رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود.