نیک و بد

خیر و شر ٠ خوش و ناخوش ٠ راحت و رنج ٠ زیبا و زشت ٠

نیک و بد. [ ک ُ ب َ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) خیر و شر. خوش و ناخوش. راحت و رنج. زیبا و زشت :
سه پاس تو چشم است و گوش و زبان
که زاین سه رسد نیک و بدبی گمان.که نیک و بد اندر جهان بگذرد
زمانه دم ما همی بشمرد.بدان تا چو آهنگ دریا کنیم
در آن نیک و بد را تماشا کنیم.که امشب چه نیک و بد آید پدید
همان روز فردا چه خواهد رسید.چو پرسیدی از حال ما نیک و بد
بگوئیم شه را همه حال خود. || غث و سمین.
- نیک و بد کردن ؛ گزیدن. غث و سمین کردن. ( یادداشت مؤلف ).
|| ( ق مرکب ) در هر حال. ( یادداشت مؤلف ) :
نیک و بد چون همی بباید مرد
خنک آن کس که گوی نیکی برد.