همشیره

اخت

همشیر، کسی که بادیگری ازیک پستان شیرخورده باشد

( ~. رِ ) (اِ. ) خواهر.

همشیره. [ هََ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) آنکه با دیگری بدون قرابت نسبت ، از یک پستان شیر خورد. ( یادداشت مؤلف ). هر پسر و یا دختری که با دیگری از پستان یک دایه شیر خورد. در تداول امروز به معنی خواهر به کار میرود. ج ، همشیرگان : پیغامبر علیه السلام را همشیره ای بود از این دایه ، روزی این همشیره گوسفندان برگرفت و بر کوه برد. ( تاریخ بلعمی ).
ابا آنکه همشیره بودی ورا
کجا آب از او تیره بودی ورا.که هستند همشیرگان پدر
سزد گر بجویی از ایشان خبر.که من چون ز همشیرگان برترم
همی بآسمان اندر آید سرم.پروردگار دینی آموزگار فضلی
هم پیشه وفایی همشیره سخایی.دولتش همشیره و دل همره و دین همنشین
نصرتش هم زانو و اقبال همروی سرای.نه بر شیرین نه بر من مهربان است
نه با همشیرگان شیرین زبان است.بسی بود همشیره با شاخ گل
بسی بودهمخوابه با شیر نر.خاقان اعظم آنکه بقا با سعادتش
همشیره ابد شد و پیمان تازه کرد.نیز چون همشیره با شروان رسید
کار شروان دست بالادیده ام.آن می که محیطبخش گشته ست
همشیره شیره بهشت است.شکر همشیره دندان من شد
وفا همشهری پیمان من شد.تا تو تاریک و ملول و تیره ای
دان که با دیو لعین همشیره ای.همشیره جادوان بابِل
همسایه لعبتان کشمیر.رجوع به همشیر و همشیرگی شود.

۱. کسی که با دیگری از یک پستان شیر خورده باشد.
۲. [مجاز] خواهر: غلامانی همه کاری به بزم و رزم شایسته / همه چون شید در مجلس همه چون شیر در میدان همه با تیر هم رخت و همه با نیزه همخوابه / همه با شیر همشیره همه با پیل هم دندان (مسعودسعد: ۳۶۴ ).

خواهر