اپیزود

اپیزود یا بخش (به انگلیسی: Episode) در هنرهای نمایشی، به معنای بخشی از یک کار مانند سریال های تلویزیونی یا رادیویی است. قسمت یا بخشی، دنباله دار از کل کار، شبیه به یک فصل از یک دفتر است. اپیزود، نمایش های کوتاه و مستقل است که ارتباط معنایی و مضمونی با یکدیگر دارند و دارای عنوان واحدی هستند. این اصطلاح گاهی به آثار بر اساس فرم های دیگر از رسانه های جمعی نیز اشاره دارد، مانند جنگ ستارگان اپیزود اول: تهدید شبح که به معنای نسخه اول فیلم است.
نخستین قسمت فصل
آخرین قسمت فصل
هم چنین در سوگنامه های کلاسیک، هریک از قسمت های پنجگانهٔ که با سرود و پایکوبی گروه هم سرایان از هم تفکیک می شد را اپیزود می نامیدند.
هم چنین در مطالعات اقتصادی از ُآن برای تقسیم هر مرحله از فروش استفاده میشود
اپیزود به معنی بخشی از کار یا یک فصل می باشد.

اِپیزود (episode)
در موسیقی ، پاساژ یا قسمتی از یک فوگ که محل های ظهور سوژه (ملودی اصلی ) را به هم پیوند می دهد. معمولاً ماهیتی غیرتِماتیک دارد و اغلب سکانس هایی را برای انجام مدولاسیون (حرکت از یک گام به گام دیگر) درست می کند، پیش از آن که سوژه گام تازه ای بنا کند؛ یا در یک روندو، یکی از قسمت های گوناگونی که در میان اثر وجود دارد و با ظهور مجدد تِم اصلی، تضاد ایجاد می کند.

[ویکی فقه] داستان فرعی، داستان ضمنی، واقعه ی فرعی، واقعه ی ضمنی، حادثه ی مستقل، داستان یا رویدادی مستقل که در متن داستان می آید؛ و در واقع در خدمت رساندن مفهوم پیرنگ داستان و گاه تنوع بخشی به آن است.
داستان فرعی، داستان ضمنی، واقعه ی فرعی، واقعه ی ضمنی، حادثه ی مستقل، داستان یا رویدادی مستقل که در متن داستان می آید؛ و در واقع در خدمت رساندن مفهوم پیرنگ داستان و گاه تنوع بخشی به آن است. اپیزود می تواند به تنهایی داستان کاملی باشد. چنان که می توان آن را بی آن که در کل داستان خللی وارد آید، حذف کرد. اپیزود صفات و خصوصیات شخصیت های داستان را به بهترین وجه و کاملا غیر مستقیم به خواننده می نمایاند. به ویژه در داستان کوتاه که نویسنده وقت و مجال حاشیه پردازی و پرداختن به توصیف های بلند را ندارد و ناگزیر برای این که آکسیون داستانش به روانی جریان یابد و خصوصیات اشخاص داستان را به خواننده تحمیل نکند، از حوادث فرعی سود می جوید. رابطه ی زبان رمان با واقعیت مساله ای است که از آغاز ظهور این نوع ادبی مورد بحث بوده، و اکنون نیز با وجود تئوری های مدرن و پست مدرن همچنان مورد توجه است.
اپیزود در ادبیات
اپیزود از دیرباز در ادبیات رایج بوده است. این روش برای اولین بار در داستان های شرقی به کار رفته است. سازندگان این گونه داستان ها اغلب با به کارگیری چارچوب داستان در داستان، قصد خاصی را دنبال می کرده اند.برای نمونه داستان "هزار افسانه" را که به نام "هزار و یک شب" و یا "طوطی نامه به چهل طوطی" شهرت یافته در نظر می گیریم. ریخت و قالب در این مجموعه ها یا جنگ های داستانی به سبب تأثیری که بر ادبیات اروپایی داشته است از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در همه ی دنیا هر جا سخن از داستان در داستان (اپیزود) باشد، انسان ممکن است به یاد داستان هزار و یک شب بیافتد. این که روش داستان در داستان حتی در ریخت و شکل غربی آن یک ریشه ی کهن شرقی دارد، انکارناپذیر است. در اوایل دوره ی رنسانس تجار ونیزی که با کشتی های تجاری برای داد و ستد به سرزمین های مشرق زمین آمدند، با ادبیات این کشورها هم آشنا شدند و کتاب های با ارزشی را با خود به اروپا آوردند و به ترجمه آن ها پرداختند.
تفاوت اپیزود با گفت وگو
اپیزود در فضای داستان تأثیر می گذارد؛ زیرا به پویایی داستان می افزاید. عامل گفت وگو نیز در ارائه ی شخصیت داستان تأثیر فراوان دارد؛ اما اپیزود از دو جنبه با گفت وگو تفاوت دارد. نخست آن که حادثه ی فرعی تنوع و جاذبه ی بیشتری برای خواننده دارد. دوم آن که حادثه ی فرعی مستقیما فکری را به خواننده القا نمی کند.
اپیزود در قصه های کهن فارسی
...