النجق

النجق . [ اَ ل َ ج َ ] (اِخ ) قلعه ای است در آذربایجان . (مرآت البلدان ج 1 ص 95). قلعه ٔ استواری است از توابع نخچوان . (نزهةالقلوب چ لیدن ص 89). در تاریخ مغول این قلعه بصورت النجک و در جهانگشای جوینی (چ لیدن ج 2 ص 157) بصورت النجه ضبط شده است و رجوع به فهرست حبیب السیر چ خیام ج 2 و 3 و 4 و تاریخ گزیده چ لندن ص 478 و تاریخ مغول ص 118 و جهانگشای جوینی صفحه ٔ مذکور و هم «النجک » و «النجه » شود.

النجق . [ اَ ل َ ج ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان دیزج رود بخش عجب شیر شهرستان مراغه ، در 5 هزارگزی شمال خاوری عجب شیر، و 2 هزارگزی خاور شوسه ٔ مراغه به آذرشهر (دهخوارقان ). جلگه و معتدل است . سکنه ٔ آن 461 تن شیعه ٔ ترکی زبانند. آب آن از چشمه ، و محصول آن غلات ، کشمش ، بادام و زردالو، و شغل مردم زراعت است . وراه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

النجق . [ اَ ل َ ج ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان رودقات بخش مرکزی شهرستان مرند، در 26هزارگزی خاور مرند و 16 هزارگزی شوسه و راه آهن مرندبه تبریز. جلگه و سردسیر است . سکنه ٔ آن 2515 تن شیعه ٔ ترکی زبانند. آب آن از رودخانه ٔ محلی و محصول آن غلات ، حبوبات و بزرک ، و شغل مردم زراعت و گله داری است .راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).