انتی بیوتیک

آنتی بیوتیک. پادزیست یا آنتی بیوتیک (به فرانسوی: Antibiotique) به صورت کلی فراورده یا ماده ای است که از یک میکروارگانیسم تولید یا از آن گرفته می شود و میکروارگانیسم های دیگر را از بین می برد یا مانع رشد آن ها می شود. آنتی بیوتیک یک زیست کش است. اما در کاربرد معمولتر این تعریف شامل انواع صناعی آنتی بیوتیک ها همچون سولفونامیدها و کینولون ها می شود. انواع مختلف آنتی بیوتیک ها از لحاظ خصوصیات شیمیایی، فیزیکی، داروشناسی، طیف ضد میکروبی و مکانیسم عمل با هم متفاوت هستند.
دانشنامه رشد
مالک نژاد، پرویز. «خلاصه و آزمون های میکروب شناسی پزشکی جاوتز». ویرایش نهم، ۲۰۰۶
آنتی بیوتیک های با طیف وسیع، آن هایی هستند که در مقابل انواع مختلف میکرو ارگانیسم ها فعّال می باشند. مانند تتراسایکلین که در مقابل بسیاری از باکتری های گرم منفی، کلامیدیا، مایکوپلاسما و ریکتزیاها مؤثر است. آنتی بیوتیک های با طیف محدود، آن هایی هستند که فقط در مقابل یک میکرو ارگانیسم یا طیف بسیار محدودی از میکروارگانیسم ها فعّال می باشند؛ مانند وانکومایسین که عمدتاً در مقابل کوکسی های گرم مثبت مانند استافیلوکوک ها و انتروکوک ها مورد استفاده قرار می گیرد.
آنتی بیوتیک ها مواد شیمیایی هستند که از دو راه طبیعی و ساختگی به دست می آیند. آنتی بیوتیک های طبیعی از میکروارگانیسم هایی مانند قارچ ها و باکتری ها گرفته می شوند. امروزه با پیشرفت شیمی پزشکی بیشتر آنتی بیوتیک های حاصل تغییرات مولکولی بر روی آنتی بیوتیک های طبیعی هستند.آنتی بیوتیک ها به دو گروه عمدهٔ آنتی بیوتیک های باکتریوسید، که باعث کشتن سلول بیماری زا می شوند و باکتریواستاتیک، که باعث توقف رشد و ثابت ماندن تعداد سلول بیماری زا هستند طبقه بندی می شوند.
نوعی ژن مقاوم در برابر آنتی بیوتیک کولیستین که پیش از این در کشور چین کشف شده بود، در مالزی نیز شناسایی شد. این ژن که از آن به عنوان 'ام. سی.آر. وان' یاد می شود، برای نخستین بار در سال ۲۰۱۳ در یک خوک از مزرعه ای در چین شناسایی شد.

آنتی بیوتیک. آنتی بیوتیک (antibiotic)
دارویی برای نابودکردن و یا جلوگیری از رشد باکتری ها و قارچ ها. این دارو از موجودات زنده ای نظیر قارچ ها و باکتری ها به دست می آید که همین ویژگی آن را از میکروب کش های مصنوعی متمایز می کند. پنی سیلین نخستین آنتی بیوتیکی بود که در ۱۹۴۱ متداول شد و اندکی پس از آن کلرآمْفِنیکُل، سِفالوسپورین، اریترومایسین، تتراسیکلین و آمینوگلیکوزید نیز به آن پیوستند. در ۱۹۸۹ مجموعه ای از آنتی بیوتیک های چندمنظوره، پدید آمدند که نخستین آن ها سیپروفلوکساسین بود. هر آنتی بیوتیک و هر گروه از آنتی بیوتیک ها به شیوه ای متفاوت عمل می کنند و علیه یک عامل بیماری زای خاص یا طیف گسترده ای از عوامل بیماری زا مؤثر واقع می شوند. پس از آن که عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها همچون مسمومیت زایی، حساسیت و مقاومت باکتری ها بهتر شناخته شد، در استفاده از آن ها دقت بیشتری به عمل می آید. باکتری ها در برابر مصرف مکرر یا ناکافی آنتی بیوتیک ها مقاومت می کنند؛ بنابراین برای غلبه بر آن ها، پیوسته آنتی بیوتیک های پیشرفته مورد نیاز است.